اشتغال‌زایی و امنیت غذایی با آبزی‌پروری
آبزی‌پروری به‌عنوان یکی از ارکان مهم توسعه پایدار، نقش کلیدی در تأمین پروتئین سالم، ایجاد اشتغال و تقویت امنیت غذایی در ایران ایفا می‌کند. با توجه به محدودیت منابع آبی وخاکی، توسعه این صنعت در استان‌های مختلف کشور -به‌ویژه در مناطق ساحلی و دارای منابع آبی داخلی - به یک راهبرد اساسی در برنامه‌های اقتصادی و غذایی تبدیل شده است.
در حال حاضر و درکل دنیا، آبزی‌پروری به‌عنوان یکی از مهم‌ترین شاخه‌های تولید غذا درطول این مسیر پدیدار شده است و اتخاذ اقدامات گوناگون و فناوری‌هایی مانند آبزی‌پروری متراکم، گسترش زمانی و مکانی فعالیت‌های آبزی‌پروری، معرفی گونه‌های جدید در آبزی‌پروری و پیشرفت راهبردهای مدیریت بهداشت، ضامن افزایش تولید در آبزی‌پروری محسوب می‌شود. ایران با برخورداری از ظرفیت‌های متنوع آبی از جمله دریای خزر، دریای عمان، خلیج فارس و منابع آب شیرین داخلی مثل رودخانه‌ها، سدها و مزارع پرورش ماهی توانسته به یکی از تولیدکنندگان مهم آبزیان در منطقه تبدیل شود. تا مدت‌ها ماهیان گرم‌آبی مانند کپور و فیتوفاگ در استان‌های شمالی گیلان و مازندران و در جنوب، خوزستان و فارس پرورش می‌یافتند و ماهیان سردآبی مثل قزل‌آلا هم در استان‌های کردستان، چهارمحال‌وبختیاری، کهگیلویه و بویراحمد و آذربایجان غربی تولید می‌شدند و البته که میگو هم در استان‌های هرمزگان، بوشهر و سیستان و بلوچستان به‌عنوان یک محصول صادراتی پررونق توسعه یافته است اما حالا بسیاری از استان‌ها حتی آنها که به دریا دسترسی ندارند هم برای تولید انواع آبزیان وارد میدان شده و حرف‌های زیادی برای گفتن دارند. این صنعت نه‌تنها نیاز داخلی به پروتئین را تأمین می‌کند بلکه با صادرات به کشورهای همسایه، ارزآوری قابل توجهی به‌همراه دارد. آبزی‌پروری به‌ویژه درمناطق روستایی و کمتر توسعه‌یافته، فرصت‌های شغلی مستقیم و غیرمستقیم ایجاد می‌کند. پرورش‌دهندگان، کارگران مزارع، تکنسین‌های تغذیه و بهداشت آبزیان در لیست مشاغل مستقیم هستند وحمل‌ونقل و بسته‌بندی و فرآوری و بازاریابی محصولات آبزی هم در زمره مشاغل غیرمستقیم هستند. با افزایش جمعیت و کاهش ذخایر طبیعی آبزیان در دریاها، آبزی‌پروری به یک منبع پایدار برای تأمین پروتئین حیوانی تبدیل شده است. تولید ماهی و میگو با قیمت مقرون‌به‌صرفه، دسترسی اقشار مختلف جامعه به مواد غذایی سالم را بهبود بخشیده و از فشار بر منابع پروتئینی دامی مانند گوشت قرمز می‌کاهد. با وجود موفقیت‌ها، چالش‌هایی مانند محدودیت منابع آبی، بیماری‌های آبزیان و نوسانات بازار وجود دارد. برای توسعه پایدار این صنعت، باید اقداماتی همچون توسعه روش‌های نوین پرورش مثل سیستم‌های مداربسته و آموزش و ترویج فناوری‌های جدید به پرورش‌دهندگان در دستور کار قرار بگیرد. این در حالی است که حمایت از صادرات و بازاریابی بین‌المللی نیاز اول این صنعت است.
